کلاس آموزش سه تار

با وجود اینکه سه تار یکی از قدیمی‌ترین سازها در موسیقی ایرانی است؛ اما از آنجایی که متعلق به هیچکدام از اقوام ایرانی نیست گاهی به آن ساز شهری نیز گفته می‌شود. این ساز خوش صدا و چوبی تنها سازی است که با انگشت نواخته می‌شود و ساختار اصلی آن از دو بخش کاسه و دسته تشکیل شده است. کاسه این ساز از چوب توت ساخته می‌شود. کیفیت صدای خروجی از ساز علاوه بر کیفیت چوب مورد استفاده در ساخت کاسه، به یک تکه یا چند تکه بودن آن نیز بستگی دارد. طول این کاسه در سه تارهای مختلف می‌تواند بین 26 تا 30 سانتی‌متر و عرضش بین 12 تا 16 سانتی‌متر متغییر باشد. عمق استاندارد برای کاسه سه تار نیز حدودا 13 سانتی‌متر در نظر گرفته می‌شود. پوشش نازک چوبی که روی این کاسه وجود دارد را صفحه سه تار می‌گویند. روی این صفحه سوراخ‌هایی وجود دارد که برای خروج صدا از درون کاسه در نظر گرفته شده‌اند.

دسته بخش دیگری از این ساز است که آن را به شکل یک لوله توپر و از چوب درخت گردو می‌سازند. این لوله توپر باید بین 40 تا 48 سانتی‌متر طول و 3 سانتی‌متر عرض داشته باشد. خرک هم به قطعات کوچک و چوبی گفته می‌شود که وظیفه اصلی آن انتقال صدا از سیم‌ها به صفحه ساز است. این قطعه محرک معمولا 5 تا 6 سانتی‌متر عرض وکمتر از 1 سانتی‌متر ارتفاع دارد. سیم‌گیر که وظیفه نگهداری از سیم‌ها را بر عهده دارد و از چوب شمشاد جنگلی یا فوفل ساخته می‌شود؛ شیطانک که وظیفه تقسیم‌بندی سیم‌ها در قسمت بالای دسته به عهده آن است؛ گوشی که با اتصال به سیم‌گیر و سیم‌ها وظیفه شل و سفت کردن سیم‌های ساز را عهده‌دار است؛ پرده که نقش مهمی را در تقسیم‌بندی فواصل آوایی یا به اصلاح محل نت‌ها ایفا می‌کند و در نهایت سیم‌های برنزی یا فولادی که با ضربه زدن روی آنها صدای ساز تولید می‌شود از دیگر اجزای سه تار هستند.